… die weten wat ze willen.
En vooral wat ze niet willen…
 |
| patroon: zelfgetekend olivine (Clever Charlotte) meets Lisa (Zelfgemaakte Kleertjes 1) stof: Michael Miller |
Vijf jaar is ze al
mijn sprankelende spraakwaterval
alle vingers van haar hand fier uitgestrekt
mijn trotse Prinses
mijn mini-diva
met een onmetelijke fantasie
leeft ze in een sprookjeswereld vol elfjes, kabouters, vlinders, wolken, kastelen, draken, ridders, …
ze zweeft de dag door
haar kleine hoofdje brekend op alledaagse en minder alledaagse dingen
mama, hoe komt het water op de aarde?
mama, waarom vallen de mensen op de onderkant van de aarde er niet af?
mama, hoe komt die baby uit je buik?
mama, waarom zijn er nu geen dinosaurussen meer?
haar lieve hartje vol kinderwensen
ik wou maar dat ik kon vliegen met echte vleugels
ik wou maar dat ik in een paddestoel kon wonen bij de kabouters
ik wou maar dat ik in een bloem kon slapen, zoals Maya
ik wou maar dat ik kon toveren
ik wou maar dat ik op de wolken kon stappen
elk nieuw weetje deelt ze met haar zus
elk geleerd woord leert ze aan haar broer
elke gevonden schat bewaart ze zorgvuldig
elke meegemaakte gebeurtenis verwerkt ze in een van haar prachtige knutselwerkjes
ze tekent geen tekeningen maar hele verhalen
ze leeft in een musical, zelfverzonnen liedjes zingend,
rondhuppelend en dansend en zwierelend
hoe mateloos kun je je kind bewonderen?
vijf jaar dus…
daar hoort natuurlijk een feestjurk bij.
de deal was: ik koos het model, zij de stof.
En viste ze nu toevallig niet mijn meest favoriete stofje uit mijn voorraad?
Eentje dat ik al menig keer liefkozend tegen mijn kaak wreef.
Eentje waar ik nog niet het ideale patroon voor vond.
Tot mijn oog op deze blog viel. Dat ging hem worden! De Olivine dress.
Bij gebrek aan tijd om het patroon te bestellen, dacht ik: dat kan ik zelf.
Ik tekende de Lisa uit zelfgemaakte kleertjes, maar met het knopenpad op de rug.
Het voorpand verknipte ik op het zicht om er paspel tussen te naaien.
Op het rokdeel maakte ik 3 plooien, met een contrasterende stof.
Het lijfje is volledig gevoerd, de rok niet. Er kwamen heel veel speldjes aan te pas om paspel en plooien netjes te laten overeenkomen.
Na 5 pogingen en evenveel keer lostornen, was dit het meest aanvaardbare resultaat.
Prinses haar oogjes blonken toen ze de afgewerkte jurk zag.
Wauw, een echte prinsessenjurk! zuchtte ze.
Daar doen mama's het voor, nietwaar?
MaMaatje
